آخرین مطالب




هوشنگ گلشيری که می نوشت



هوشنگ گلشیری

  شاید بتوان گفت هوشنگ گلشیری (۱۳۱۶-۱۳۷۹) پس از صادق هدایت بزرگ ترین نویسنده معاصر ایرانی است.گلشیری در اصفهان به دنیا آمد و دوران کودکی را در فقر در آبادان سپری کرد.در سال ۱۳۳۸ تحصیلات خود را در رشته ادبیات فارسی در دانشگاه اصفهان ادامه داد.شرکت در جلسات انجمن صائب و زندانی شدن در سال ۱۳۴۰ و پس از آن انتشار نشریه جنگ از مهمترین حوادث جوانی او می باشد. «جنگ» با آثار گلشیری و حقوقی و کلباسی و دوستخواه و..تبدیل به یکی از قطب های ادبی کشور شد و به همراه «کتاب هفته» که توسط «شاملو» و «دکتر هشترودی» چاپ می شد از مهمترین آثار ادبی اوایل دهه ۴۰ به شمار می آیند.مهمترین سالهای حیات ادبی گلشیری از اواخر دهه ۴۰ آغاز می شود و تا سال مرگش ۱۳۷۹ ادامه می یابد.گلشیری از معدود نویسندگانی بود که بعد از انقلاب هم همچنان پربار نوشت و سیاست نابود کردن هنرمندان در بعد از انقلاب از پایش نینداخت...

«شازده احتجاب-۱۳۴۸» اولین رمان بلند او می باشد. رمانی در سبک ادبی «جریان سیال ذهن» که در ذهن شازده قاجاری می گذرد.احتجاب که آخرین بازمانده شاهزادگان است در ذهن خود زندگی نیاکان را مرور می کند.او در حالی که تمامی جلال و جبروت گذشتگانش را از دست رفته می بیند و همسرش «فخرالنساء» را از دست داده است .حسرت نشناختن همسرش باعث می شود که کنیز خانه «فخری» را مجبور کند تا خودش را مانند فخرالنساء بسازد.اما باز هم ناکام می ماند و در فراموشی خود فرو می رود که وقتی مستخدم خانه به او اعلام می کند که شازده احتجاب مرد..مرگ خود را هم از یاد برده است و...

بزرگ ترین درس شازده احتجاب این است که هیچ انسانی را نباید به صورت ایده آل های ذهنی از حالت انسانی و واقعی اش مسخ کرد. هشداری به حکومت هایی که سعی دارند همه مردم را به شکل دلخواه خود بار بیاورند.

سبک گلشیری جدا از مضامین ناب داستانها گرایش عمیق به «فرم » می باشد که این باعث می شود آثار گلشیری را چه در زمینه رمان و چه داستان کوتاه از هم نسلانش تمیز داد.مثلا «عنصر استفاده از زمانهای پیچ در پیچ و متقاطع » در آثار او بین نویسندگان ایرانی بی همتاست.این سبک در رمانهای «آینه های دردار» و «بره گمشده راعی » به عمیق ترین شکل بیان شده است.

گلشیری در سال ۱۳۵۲ و پس از چاپ مجموعه داستان «نماز خانه کوچک من » مجددا زندانی شد.و پس از انقلاب هم در سال ۱۳۶۰ از تدریس در دانشگاه اخراج شد.در سال ۱۳۷۶ جایزه «اریش رامایا مارک » را دریافت کرد و در سال ۱۳۷۹ بر اثر بیماری درگذشت.

آثار :

رمان : شازده احتجاب (۱۳۴۸)

          کریستین و کید (۱۳۵۰)

          بره گمشده راعی (۱۳۵۶)

         حدیث ماهیگیر و دیو (۱۳۶۳)

          در ولایت هوا (۱۳۶۸)

           آینه های دردار (۱۳۷۰)

           جن نامه (۱۳۷۶)

داستان کوتاه :(مجموعه)

             مثل همیشه(1347)

             نمازخانه کوچک من  (1354)

             جبه خانه(1362)

             پنج گنج(1368)

            دست تاریک دست روشن (1374)

دیگر آثار :

             باغ در باغ (مقالات)- در ستایش شعر سکوت-جدال نقش با نقاش-نیمه تاریک ماه

iهوشنگ گلشیری

نویسنده : م.ملک

0 نظر برای این مطلب
captcha